บทที่ 26

คำพูดของเธอเหมือนท่อนไม้ฟาดหัว ทำให้ฉินเย่ตะลึงงันอยู่นานกว่าจะตั้งสติได้

พอตั้งสติได้ เขาก็เห็นแววตาทั้งเย้ยหยันทั้งเจ็บปวดของเสิ่นอวิ๋นอู้

ยังไม่ทันที่เขาจะได้มองให้ชัดเจน เสิ่นอวิ๋นอู้ก็ก้มหน้าลงเก็บของต่อ ความเร็วของเธอเร็วกว่าเมื่อครู่มาก เสื้อผ้าแทบไม่ได้พับอย่างประณีต แค่พับส่งๆ สองสามทีก่...